Open standaarden zijn inmiddels de standaard. De overheid levert voorzieningen waarmee leveranciers van software die deze open standaarden implementeren, de compliance hiervan kunnen testen en aantonen. Compliance voorzieningen bieden onvoldoende waarborg voor de totale keten. Hoeveel zekerheid willen we?
Voorbeeld van compliance voorzieningen zijn te vinden bij StUF, Digikoppeling en de iWMO/iJW berichtenstandaard. Omdat bij de meeste landelijke ketens meerdere standaarden worden toegepast - bijvoorbeeld StUF berichten die worden uitgewisseld met het Digikoppeling protocol - betekent dit dat meerdere compliance testen van toepassing zijn. Compliance op de diverse individuele onderdelen betekent echter niet dat de ketens die erop gebaseerd zijn, correct functioneren. Steeds vaker worden daarom additioneel nog ketentesten uitgevoerd, zoals bij de Collectieve Opdracht Routeervoorziening (CORV) en het Gemeentelijk Gegevensknooppunt (GGk). Overheidsorganisaties mogen pas aansluiten wanneer de combinatie van domeinapplicatie en Digikoppeling adapter in samenhang getest is. Hierbij wordt de keten via testscenario’s ook functioneel getoetst.
Hoeveel zekerheid willen we?
Dat het uitvoeren van deze testen zinvol is, wil ik niet ter discussie stellen. Ik vraag me echter wel af of het zoveel toevoegt om elke combinatie van domeinapplicatie en Digikoppeling adapter apart te toetsen. Hoe groot is de kans dat, wanneer een domeinapplicatie A een test succesvol heeft afgerond met Digikoppeling adapter B, en domeinapplicatie C met Digikoppeling adapter D, dat de combinatie van domeinapplicatie A en Digikoppeling adapter D functionele problemen oplevert in de keten?
Soms geldt de regel: beter is slechter dan goed genoeg. Zijn we hier niet aan het doorslaan? Laat de koppeling tussen de applicatie en de Digikoppeling vooral het probleem van de leveranciers zijn. Met meer dan honderd productieve koppelingen vanuit ons integratieproduct met allerlei applicaties en landelijke voorzieningen kan ik stellen dat we dat kunstje prima beheersen. En dat we ons als leverancier daar ook zonder sturing vanuit van de overheid verantwoordelijk voor voelen.
Tegen welke prijs?
Dat de overheid uiteindelijk zelf de rekening betaalt van deze testtrajecten moge duidelijk zijn. Niet alleen voor de kosten van de uitwerking en coördinatie van de testen door de overheid zelf (vaak door ingehuurde externe consultants). Maar ook nog eens voor de kosten die leveranciers maken om hun producten aan alle vereisten te laten voldoen om een koppelvlak in productie te mogen nemen. Is dat wat instanties als VNG, KING en Logius echt willen? Dan moet er ook wel een duidelijke toegevoegde waarde tegenover staan!
Architect Makelaarsuite
