Een kennis zei laatst: “Ik krijg van de overheid geen schoonmaker meer vanaf 1 januari 2015, nu moet ik mijn familie vragen.” Ik keek direct met mijn professionele blik naar hem.
Had dit voorkomen kunnen worden? Had het proces bij de lokale overheid vooraf zo ingericht kunnen worden dat mijn kennis dit had kunnen zien aankomen? Niemand zit immers te wachten op werk dat hij niet had verwacht.
Werk wat gemeenten niet hebben verwacht, is er in 2015 bij gekomen door de verplaatsing van taken uit het sociale domein van de overheid naar de gemeenten. Het gevolg is meer werk, ICT en kosten. Of niet?
In eerste instantie zijn deze kosten aanwezig. Dit hangt samen met late invoering en bekendmaking van processen, standaarden en technieken. Hierdoor worden gemeenten gedwongen kortetermijnbeslissingen te nemen om de taken uit het sociale domein uit te kunnen voeren met de juiste mensen en ICT.
Op de lange(re) termijn kunnen deze kosten door goede integratie van ICT-producten worden beperkt. Door samen te werken met regionale uitvoeringsdiensten, externe partijen en leveranciers kan zelfs winst worden behaald. Hoe? Ik zie verschillende mogelijkheden. Ten eerste door een verdere integratie van Landelijke Voorzieningen. Door integratie met bijvoorbeeld het gemeentelijke gegevensknooppunt hebben medewerkers altijd de juiste, actuele gegevens bij de hand. Bijvoorbeeld een tablet bij een keukentafelgesprek. Het gevolg is dat de medewerker direct beslissingen kan nemen, en dat bespaart een extra bezoek.
Een andere manier waarop de inzet van ICT helpt, is door standaard koppelvlakken te gebruiken voor nieuwe data-uitwisselingen. Zo’n standaard uitwisseling van bijvoorbeeld jeugdgegevens (CORV) zorgt ervoor dat informatie naar alle betrokken partijen gaat.
Tot slot is het zinvol dat gemeenten, overheid en leveranciers goede afspraken maken over de samenwerking. Dat bespaart de lokale overheid veel tijd doordat het wiel niet bij 393 gemeenten, 12 provincies en 1 overheid hoeft te worden uitgevonden. Pinkroccade Local Goverment investeert veel in deze afspraken en zit daarvoor aan tafel bij de diverse partijen.
Samenwerking is ook hard nodig om de extra taken en (ICT-)kosten te beheersen. Door wettelijke en praktische standaarden te gebruiken kan dit en wordt het bijvoorbeeld in het sociaal domein vriendelijker en duidelijker.
Mijn kennis wil zijn huis netjes hebben. Doordat hij nu van de lokale overheid te horen heeft gekregen waarom hij geen recht heeft op een schoonmaker ontstaat ook een kans. Hij heeft bijvoorbeeld weer meer contact met zijn familie. Zij komen hem nu helpen in plaats van iemand die in een paar minuten een keukenkastje moet doen en geen tijd heeft om te praten. Fijn. Kan ik verder gaan met mijn gesprek en mijn professionele bril afzetten!
Rudy van der Zee
Business Analist Makelaarsuite
